اما از آنجا که هدایتگر این عده، رجویست که در حماقت همتایی ندارد، لالایی های جدیدی برای اذناب عقب مانده اش خوانده که آنها به جز خواب حمله نظامی آمریکا به ایران، خواب دریافت «مابه‌ازاء اموال و تجهیزات و تسلیحات و قرارگاههایشان» در عراق را هم ببینند!
گردانندگان مجاهدین آنقدر اعضایشان را تحت فشار می گذارند که به هیچ وجه نباید از بود و نبود یک نفر سؤال کنند چه برسد به رجوی؛ در غیر این صورت اعضا باید سؤال می کردند که افرادی مثل محبوبه جمشیدی، بیژن رحیمی، مسعود خدابنده(رسول اطلاعات) و ... کجا هستند، همان کسانی که اکنون حفاظت رجوی را بر عهده دارند؟!
این حرکت که با مرور فیلم ها، تعمدی و دستوری بودن آن آشکارا مشخص است، چرا توسط این فرد انجام می شود؟
آیا این اعلام همبستگی با داعش به حساب می آید.
لابیست‌های ضدبشر کنگره و سنای آمریکا و رسانه‌های دست راستی ایالات متحده، همین خواب را برای مردم ایران و با طراحی برای قالب کردن مریم رجوی و دار و دسته جنایتکار رجوی به عنوان طرفداران استقرار دمکراسی در ایران در سر می پرورانند.
شعبده بازی اخیر باندرجوی قابل درک است، واقعاً رجوی بعد از برجام به گل نشسته است، سربر دیوار می کوبد و نمی داند که چه بکند، تمام سرمایه گذاری ده ساله اش و رشوه هایی که برای بحران سازی برسرپرونده هسته ای ایران به این یکی و آن یکی داد برباد رفته است و از این رو قابل درک است که چرا چنین دود و دمی به هوا کرده است.
مسئله مهم این است که گردانندگان باند بدنام رجوی، با جمع بندی این وضعیت به این نتیجه رسیده اند که اولاً این نیروها نباید با جامعه آلبانی ارتباطی داشته باشند، نباید امکان تماس و حضور در شبکه های اجتماعی را داشته باشند و سر آخر اینکه نباید با خانواده ها ارتباط داشته باشند و در همین راستا تلاش آنها برای جلب رضایت دولت آلبانی جهت انتقال اعضا به مقری خارج از تیرانا افزایش یافته است.
سفارت آمریکا در تیرانا هدف سناتورهای آمریکایی از سفر به این کشور را مبارزه با تروریسم و افراط گرایی خشونت آمیز اعلام کرد و خبرگزاری رسمی دولت آلبانی سفر اين سناتورهای آمريکايي را در چهارچوب هيئتي حقيقت ياب به کشورهای حوزۀ بالکان خواند.
مریم رجوی در تجمع گروه تروریستی مجاهدین در ویلپنت، خطوط اصلی استراتژی باندرجوی را بیان کرد. خطوطی که در ذات خود دچار تناقض و نفاق است و با تحلیل محتوا و شفاف سازی نشان خواهد داد که این گروه در کجا ایستاده، چه می‌خواهد و برای رسیدن به خواسته‌هایش چگونه زمینه چینی میکند!
در آن سوی اقیانوس اما وقتی اعضای ضدایرانی ترین دولت آمریکا بحث چگونگی تقابل با ایران را بررسی می کردند، حتی حاضر نشدند به گزینه ای به نام مجاهدین فکر کنند، اگرچه از سیاست «تغییر رژیم» سخن گفتند، اما اتخاذ این سیاست عمق شکاف و تضاد عمیق در دولت آمریکا را نشان داد تا آنجا که دستگاه دیپلماسی ایالات متحده ترامپ را برای برهم زدن برجام سرجایش نشاند و به وی تفهیم کردند که آمریکا باید به قراردادش پایبند بماند.
در پی حمله تروریستی گروه داعش و به خاک و خون کشیدن تعدادی از مردم بی دفاع کشورمان در شهر تهران سازمان مجاهدین با صدور اطلاعیه ای از قول مریم رجوی آن را محکوم کرد؟!
بعد از گذشت چندین دهه از حیات سازمان، از نظر آقای ابرشمچی مشکل این است که تا بحال کسی مجاهدین را نشناخته است. پس نیاز است بیشتر به مردم ایران و جهان معرفی شود؟!
معنای این حرف از جانب کافرحربی این است که نتیجه بلافصل انتخابات ریاست جمهوری و حماسه حضور مردم در آن به رغم تمام دغل بازیها و تبلیغات منفی باندرجوی در سطح بین المللی، اعتبار بیشتر برای ایران و بهبود یافتن مناسبات بین المللی کشورمان می باشد. بدیهی است با چنین نتیجه ای و پیامدهای سیاسی پس از این باند رجوی خوفناک باشد و در صدد پیداکردن راه حلی برای نجات دادن خود از انزوا و بی اعتباری هرچه بیشتر باشد.
انتخابات ریاست جمهوری 96 خیلی از واقعیت ها را در مورد مجاهدین به نیز نمایش گذاشت و آنان را بیش از پیش در نزد مردم ایران و ایرانیان خارج از کشور بی آبرو کرد.
مهمتر از واکنش‌های بین‌المللی اما تحولات داخلی است که درست در نقطه مقابل شعار تحریم نشان از مشارکت جویی مردم در تمام آحاد آن دارد، پدیده‌ای که دار و دسته رجوی در مواجه با آن چاره ای جز تکرار هذیان گویی‌های تکراری مانند خالی بودن صندوق‌های رأی‌گیری و اتهام همیشگی تقلب و ارائه اطلاعات دروغ درباره میزان شرکت کنندگان از سوی نهادهای نظارتی نخواهد داشت.
مایکل ویر، روزنامه‌نگار استرالیایی که در دوران جنگ آمریکا در عراق خبرنگار جنگی مجلۀ تایم بود، در اروپا به دنبال موضوع مجاهدین خلق رفته است.
مریم رجوی هر ساله تلاش میکند با دادن پیام های غرب پسندانه بمناسبت روز جهانی زن مناسبات بغایت ارتجاعی و فرقه ای درون مجاهدین را ماله کشی سیاسی کند.
این باور احمقانه که معتقدات مردم ایران سیاسی است و شرکت آنان در مراسم‌های گوناگون نتیجه دریافت امتیاز و پاداش از دولت است، سابقه دیرینه ای دارد که قبل از هر چیز به نگاه تحقیرآمیزی که ایدئولوژی عقب مانده مجاهدین نسبت به مردم دارد برمی گردد. گردانندگان این فرقه ضداسلامی از ابتدا و حتی قبل از انقلاب مردم را به دلیل باورهای مذهبی مشتی نادان و بیسواد می دانستند که در روی محور تکامل جایی ندارند.
جولیانی، بولتون، لوپز و گینگریچ همه از مریم رجوی ستایش کرده‌اند و ایالات متحده را به تغییر رژیم در تهران تشویق می‌کنند و سازمان مجاهدین خلق را یک دولت مشروع ایرانی در تبعید می‌دانند.
دار و دسته رجوی باید به جای این همه سال آویزان ماندن به دامان آمریکا که آنها را مثل پرکاه جابجا می کند، فکری به حال خود کنند، وضعشان را تغییر دهند و از غلطی که 35 سال پیش کرده اند توبه کنند و با اعلام توقف فعالیتهای باندشان، کار و کسب دیگری پیشه خود سازند؛ در همین زمینه انتقال مهاجران و قاچاق انسان، برگزاری کنسرت و نمایش های پر زرق و برق که فی الحال در آن صاحب تجربه می باشند، به تجارت مشغول شوند و چند صباح باقی مانده از عمر خویش را در همان کشورهای اروپایی پشت سربگذارند.
استفان دی‌میستورا با اشاره به تهاجماتی که باندتروریست رجوی آن را یک پیروزی می داند می‌گوید «کسانی که می‌گویند این نبردها برای شکستن محاصره حلب لازم است، باید در یاد داشته باشند که هیچ‌چیزی استفاده‌ی فله‌ای و بی‌تناسبِ تسلیحات، از جمله جنگ‌افزارهای سنگین، علیه غیرنظامیان را توجیه نمی‌کند و چنین اقداماتی می‌تواند جنایت جنگی به‌شمار رود.»
